- این موضوع 3 پاسخ، 3 کاربر را دارد و آخرین بار در 6 سال، 2 ماه پیش بدست به‌روزرسانی شده است.
-
نوشته‌ها
-
-
میزند دل ز دوری او فریاد و فغان
میزند دست به هر در و نیست از او نشان
یا رب در وجودم چنان آشوبی به‌پاست
که نیست فهم آن در وجود دِگران
دگر راهی نیافتم در دو عالم پیدا و نهان
تو ببخشا و بچرخان چرخ چرخان
تا بیابم راهی و شوم رها ز آشفتگی هر دو جهانآرورا .
-
درود
سپاس از این احساس
شاد باشید و تندرست -
درود بر شما
سپاس از اشتراک این شعر
اولا درمورد قالب شعر که مشخص نیست از چه قالبی بهره بردید چون اگر غزل است که یک مصرع کم دارد و اگر شعر نو است که اصلا در ساختار به شعر نو نمیخورد پس با این حال درباره ی وزن شعر هم نمیشود نظر داددرمورد زبان شعری هم که باید عرض کنم تعبیرات و عبارت ها خیلی وقته قدیمی شدن و متاسفانه از خلاقیت شاعری برای ساخت تعبیرات جدید و عبارت های نو چیزی هویدا نیست
همچنین شعرتون آدم رو به یاد اشعار حافظ میندازه که در فضای شعری سر در گمه چون مشخص نیست شعر عارفانه است یا عاشقانه
در ابتدا عاشقانه است و در انتها درون مایه ی عرفانی هم پیدا میکنه که خب از نظر من و شاید خیلی ها باعث سر در گمی فضای شعری شدهدر نهایت هم پیشنهاد میکنم بیشتر از آرایه های ادبی بهره ببرید
شرمنده که زیاد حرف زدم
مانا باشید. -
متشکرم توتیا جان
حرف هاتون خیلی بهم کمک کرد دفعه بعد حتما از آرایه های بیشتری استفاده میکنم و به قالب شعر توجه میکنم
چون این دومین شعری هست که سرودم هنوز ناشی ام و خیلی چیزا رو از قلم میندازم .
در حقیقت شعر درمورد عاشقیه که عشقش رو از دست داده و به هر دری زده نتونسته کاری کنه برای همین به خدا متوصل شده
بازم متشکرم
-
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.