- این موضوع 3 پاسخ، 4 کاربر را دارد و آخرین بار در 5 سال، 3 ماه پیش بدست به‌روزرسانی شده است.
-
نوشته‌ها
-
-
در سکوت افسوس،
در هوایت فکر،
در نگاهم صبر لبریز است،
در شعورم باد می آید . . . !تَر شد است امشب،آغوش خیال من . . .
” شاید این باران که پاییز است، در نوایش نغمه ای از غصه لبریز است . . .
شاید این اشکی که میریزد . . .
بارش باران پاییز است . . . ”
#شاید_خودممن نمی خوانم دگر آواز مرغان مهاجر را . . .
میپرم در موج دستانت . . .
میسپارم روح خود را دست قایق ها . . .
بادبان در باد و من در باد . . .
گوش می بازم به تکرار نفسهایت . . .
می روم تا اوج طوفان ها . . .
تا هوای خیس یادت . . .
تا نگاهت میروم ،اما . . .نمی دانم چرا راهی به چشمانت نمی یابم . . .؟!
-
سلام شعرتون رو دوست داشتم
بار احساسی خوبی داشت
و قوی ترین سطرش اینجاست
تا نگاهت می روم اما
نمی دانم چرا راهی به چشمانت نمی یابم
بنظرمن یکم رو تصویر سازیاتون کار کنید تا اشعارتون قوی تر و پر بار تر بشه
موفق و موید باشید -
سلام عالی بود شعر زیبایی بود پاینده باشید
-
سلام. خسته نباشید. شعر زیبایی سروده اید.مصراع تا هوای خیس یادت بسیار زیبا و هم چنین دارای حس آمیزی زیبایی بود و تصویرسازی مناسبی داشت. نویسا باشید.
-
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.