بهشت

[Saeed Jalalfard مشارکت کننده]

بهشت، چشمان توست وقتی که نگاهم میکنی
بهشت لب های توست وقتی که صدایم میکنی
بهشت آغوش توست که تنها خانه ی امن جهان است
بهشت آنجاست که هوایش دو نفره باشد
آسمانش…
زمینش…
و من بنشینم کنار آبشار گیسویت گل واژه های عشق را دسته کنم
شاخه شاخه بر زلفانت بیاویزم
و با موج موهایت میان انگشتانم ، زیباترین موسیقی صامت جهان را بنوازم
حال پائیزی ام را با تو بهار کنم
شکوفه ها را از لبت باز کنم
از چشمه لبانت یک دل سیر خستگی در کنم
بوسه ای بردارم
رود بسازم
دریا خلق کنم
قایقی بسازم با تو به دریا بزنم
و مروارید چشمت را صید کنم
در دشت نگاهت قدمی بزنم
شعر بخوانم
ذوق بودنت را خاطره بسازم
و در وسعت چشمانت خودم را رها کنم
باشد که در حوالی نگاهت پیدایم کنی
خدا در چشمان تو با من سخن گفت
و من تنها بنده ای هستم که خدای چشمت را می پرستد
تا جهان باقیست دین من تویی و خدایم چشمانت
و بهشت لحظه ی رها شدن در آغوش توست
چنان در دلم جایت دهم که جهان برود تو نروی
#سعید جلالفرد _ تحویل سال ۱۴۰۳

[نویسنده]

نوشته‌ها