تجلی وصال

[مدیر انجمن مدیر]

در من پروانه ای ست تشنه بال
نشسته بر قامت گل
ایستاده در باور یک رویا
-بوسه بر شبنم-
در ذهن آواره کویر
سراب زیباترین تجلی وصال است
کاش سحرگاهان را پایانی نبود
کاش عرق شرم بر پیشانی چمن
در حضور آلاله بر خاک عریان بچکد
تا نهال امید را برویاند
صدای خش خش برگ های رقصان
هم آواز نسیم سحری
یک ریز می‌گویند
تا در های آسمان باز است
زندگی را فرصت پرواز است

عادل دانشی دی ماه ۱۴۰۲

[نویسنده]

نوشته‌ها