دلنوشته

[ابوالقاسم کریمی مشارکت کننده]

محیط زیست، خانه ی ماست
که با عشق و مهربانی ساخته شده است
اما ما با بی توجهی و بی احترامی
در حال تخریب و نابودی آن هستیم

ما با سوزاندن سوخت های فسیلی
گرمایش جهانی را تشدید می کنیم
ما با قطع درختان و جنگل ها
کربن دی اکسید را افزایش می دهیم
ما با رها کردن زباله های پلاستیکی
آلودگی را گسترش می دهیم

ما با احداث سد ها و کارخانه ها
حیات جوامع حیوانی و گیاهی را تهدید می کنیم
ما با استفاده بی رویه از منابع آب
خشکسالی و کمبود آب را ایجاد می کنیم
ما با تولید مواد شیمیایی و هسته ای
سرطان و بیماری های ناشناخته را پرورش می دهیم

آیا ما فراموش کرده ایم که محیط زیست، خانه ی ماست؟
آیا ما برای آینده خواسته ای نداریم؟
آیا ما قادر به تغییر رفتار خود نیستیم؟

بگذارید با همکاری و همدلی
به حفظ و نگهداری محیط زیست بپردازیم
بگذارید با استفاده عقلانی و پایدار از منابع طبیعی
به توسعه پایدار و انصاف اجتماعی برسیم
بگذارید با آگاهی بخشی و آموزش به دیگران
به ارتقاء فرهنگ و اخلاق محیط زیستی کمک کنیم

بگذارید با عشق و مهربانی
خانه ی خود را زنده نگه داریم.

ابوالقاسم کریمی
ورامین
۱۰/مرداد/۱۴۰۲

[نویسنده]

نوشته‌ها