- این موضوع 0 پاسخ، 1 کاربر را دارد و آخرین بار در 1 سال، 10 ماه پیش بدست
به‌روزرسانی شده است.
نمایش 0 پاسخ رشته ها
-
نوشته‌ها
-
-
یاد دارم بود غمگین کودکی
آشکاراین لیل بر یک صورتیغم که آمد کنج ویران می‌شدم
روز می‌رفت و پریشان میشدملحظهها مهتر شمردم تا که رفت
حق ندانستم که این‌ها با که رفت؟از قضا پیدا شدآن ناجیِ مِهر
تا سخن برگفت‌وگفتا برگِ سِحربا دل‌وجان عزمِ گفتن کرده‌بود
با دل‌وجان می‌شنیدم هرچه‌بود“گفته ای نوشین‌طنینِ خوش‌سرشت
آنچه می‌گویم تورا باشد بهشتاول آنکه سازِ این‌دنیاست این
هرچه هم باشد به‌رسمِ راستیندویم آنکه خواهم‌این را گویمت
در کدامین بویه گردد عالَمت؟تیله‌چشمانم به برق‌آلوده شد
گفتم‌آن رویا که قلبم‌را بِبُردگفت آن‌را می‌دهم من اَرمغان
لیک با قیدِ یکایک عهدِماننذرِ من در نظمِ منظرهایِ نغز
خواهم‌این را بگذرانی تابهمغزتو به هر اندازه حالت به بُوَد
در همان حدهم حیاتت به بُوَدگردراین عاطفه داراییت بود (bud)
هرچه خواهی در تواناییت بود– سیده‌حنا کیا
-
نمایش 0 پاسخ رشته ها
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.