- این موضوع 0 پاسخ، 1 کاربر را دارد و آخرین بار در 4 سال، 2 ماه پیش بدست
به‌روزرسانی شده است.
-
نوشته‌ها
-
-
یکی دیدم بانگاهی اشک آلود
کنارمیکده ارام نشسته
بدو گفتم غریبی یا که خسته
یاقلبت رو یه عشقی در شکسته
نگاهش را به چشمای دلم دوخت
هوای غربتش حالی بی افروخت
بدو گفتم سخن گوی تا بدانم
بگو تا شاید حقت را ستانم
بخندید و بفرمود که اگر من
زدست خالقت رنجیده باشم
چگونه خلق ناچیزی تواند
از او حق عزیزی را ستاند
بدو گفتم مگرخلقی تواند
زدست خالقش رنجیده باشد
بدو گفتم مگر دریا تواند
بدون ساحلش امواج باشد
بدو گفتم مگر کودک تواند
بدون مادرش مخلوق باشد
بدو گفتم مگر قلبی تواند
بدون صاحبش ایثار باشد
بدو گفتم مگر ساقی تواند
بدون میکده خمدارباشد
بدو گفتم مگر عاشق تواند
بدون دلدار یاور باشد
بفرمودم که من آن اولینم
در ان دریای عشق اخرینم
بدو گفتم خدا یاور توست
همیشه همره و یاری گرتوست
اگر لطفی نکرده از صلاح است
اگر دردی ندیدی از وفا است
بخندید و بفرمودم که ندانی
چه زجرهایی در دل اندرانی
کنون بی خانه و بی یار هستم
در این شهر غریب بیکار هستم
بدو گفتم من هم غربت نشینم
از آن دریای ژرف من دورترینم
کنون من هم کسی یاور ندارم
در این دنیا فقط خدارو دارم
در این حین یک غریب کور خسته
به دیده آمد این پیر وارسته
بفرمود که اگر کورو غریب است
ز یک بینا او بیناترین است
اگر لطفی زمن بستوده ایزد
ز درهای دگر بگشوده رحمت
چرا در این دنیای دو روزه
بجز شکر خدا کنم غریزه
اگر چشمی ز من می بود تقدیر
خدای خالقا میکرد تقدیم
کنون من هم چونین دیوانه هستم
ز پای عهد خود با معبود نشستم
برو شکر خدا کن , ای مرد پارسا
که بر تو کرده نعمت را چو آسان
تن سالم بود رستگاری
تن سالم بود پرهیزگاری
تن سالم بود لطف خداوند
تورا دوست داشته با خود کرده پیوند
برو مرد خدا , ای مرد عابد
بخوان اسم خدا و عشق و زاهد
همگی , جملگی اراسته گشتیم
به سوی خالق خود باز گشتیم
-
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.