گوارای درد

[غیرفعال]

تو سوز دردی و درمان هم
همان دردی که گواراست به تن

قلب مرا چو عود بر آتش نهاده ای
براید دود سوختهدل از سینه من

خَم جِسم من اَندر سَبو ریخته ای
مبادا گُذرد دَمی هشیار تن

گم کرده راهم نازخرام موی نگاری
راه و دین و ایمان کنم فدوی روی او، من

باغ دل را ز سودای روای خود کاشته ای
روا نیست بر من حسرت وصال این تن

راه و دین و ایمان فدوی او کنم باز
گر صد بار توبه کنم، توبه کنم من

[نویسنده]

نوشته‌ها